آنها به عنوان یک برگه تقلب جیبی برای همه چیزهایی که میهمانان شما باید در روز عروسی بدانند خدمت می کنند. همه ما این ضرب المثل را می دانیم که "خانه جایی است که قلب است"، اما همیشه نمی دانیم چگونه آن را به کار ببریم. معمولاً خانه تشییع جنازه مرگ را به SSA گزارش می‌کند، اما شما باید با SSA تماس بگیرید و برای درخواست مزایای بازماندگان، در یک دفتر محلی تامین اجتماعی وقت بگیرید. 5 راه آسان GoBank می تواند به شما کمک کند تا به سرعت به پیش پرداخت اعتبار مالیات کودک و سایر مزایای دولتی دسترسی پیدا کنید. باربرهای خودرو می توانند 75 تا 250 پوند (34 تا 113 کیلوگرم) بار اضافی را در خود جای دهند. باید بگویم مدل‌های فراری P، از 250 تا 275، P2 و P3، خودروهای فوق‌العاده‌ای برای رانندگی، بسیار قدرتمند، بسیار متعادل و لذت‌بخش برای مسابقه بودند. حجم 0 لیتری تنفس طبیعی یا 1.5 سوپرشارژر. جالب اینجاست که رنگ‌های فرمول 1 فراری برای دو مسابقه پایانی فصل از قرمز به آبی و سفید تیم مسابقه‌ای لوئیجی چینتی در آمریکای شمالی تغییر یافت – نتیجه اختلاف انزو با مقامات بین‌المللی مسابقه بر سر تایید مسابقه ورزشی 250 LM.
اگرچه جان سورتیز فراری تقویم مسابقه را با پیروزی در گرندپری آفریقای جنوبی در ژانویه آغاز کرد، اما احساس کرد که 312 فاقد قدرت است. او توسط چهار راننده همکار و یک مارشال پیست از 312 T2 شعله ور بیرون کشیده شد. یک کشیش آخرین مراسم را در بیمارستان برای او خواند. تامبی با هموطنش رنه آرنو به عنوان رانندگان تیم همراه شد و آنها در امتیاز به ترتیب سوم و چهارم شدند. تیم ریسینگ آمریکای شمالی لوئیجی چینتی خودروها را در سه مسابقه پایانی دوید که بهترین امتیاز یک پنجم توسط پدرو رودریگز در واتکینز گلن بود.
فناوری هایی مانند ساختار مونوکوک و فلت-12 نشان دادند که فراری می تواند از ایده های تازه در مسابقات استقبال کند. خودروی F1 آن در آن فصل، مدل ابتکاری 312 B بود که دارای موتور 12 مسطح نیمه تنیده بود. چهار مسابقه را برد با Lauda و Regazzoni، 312 T2 برنده پنج مسابقه از هشت مسابقه اول سال شد. اما او با امتیاز 31 بر 27 به جک برابهام استرالیایی دوم شد. قهرمانی برابهام اولین قهرمانی در فرمول 1 بود که با خودروی موتور عقب به دست آمد. ابینگدون، ویرجینیا – در یکی از برنامه‌های طولانی‌تر کارت وفاداری در صنعت، فروشگاه‌های مواد غذایی K-VA-T اینجا ششمین مسابقه سالانه «شکار گنج 100000 دلاری» خود را دیروز آغاز کرد و به دارندگان کارت این فرصت را داد که برنده شوند. برای خرید محصولات با برچسب خصوصی لائودا از آخرین مسابقه فصل، در ژاپن، به دلیل شرایط وحشتناک و موسمی انصراف داد و قهرمانی راننده را با یک امتیاز به جیمز هانت از مک لارن-فورد از دست داد. در طول 10 مسابقه، هاثورن تنها یک پیروزی در ریمز فرانسه کسب کرد، اما پنج ثانیه و یک سوم او کافی بود تا قهرمانی را با یک امتیاز نسبت به همکار بریتانیایی استرلینگ ماس، که چهار پیروزی با اتومبیل های کوپر-کلیمکس و وانوال کسب کرده بود، به دام بیاندازد..
او چهارم شد. فراری به اندازه کافی امتیاز کسب کرد تا قهرمان سازندگی شود. آنها در 12 مسابقه از 16 مسابقه فصل پیروز شدند و فراری در تعقیب و گریز سازنده به مقام دوم دست یافت. کارلوس رویتمن با آن در مسابقه چهارم، ایالات متحده پیروز شد. با این حال، فراری تنها یک پیروزی به دست آورد، پیروزی در نوربرگ رینگ آلمان توسط قهرمان سابق موتورسیکلت جهان، جان سورتیز. Surtees در ماه ژوئن در بلژیک پیروز می شد، اما در سپتامبر این تیم را ترک کرد. بریتانیایی تونی بروکس در آن سال راننده تیم فراری بود و فراری دینو 246 F1 را خلبانی کرد و در گرندپری فرانسه و آلمان پیروز شد. می‌توانستم سه عنوان جهانی دیگر در سال‌های 1963، 1965 و 1966 کسب کنم، زمانی که ظرفیت سیلندر فرمول 1 از 1500 سی‌سی به 3000 سی‌سی افزایش یافت. برای سال 1963، 156 بدنه اصلاح شده ای داشت که پوزه کوسه را با یک ورودی تک ورودی عوض می کرد. فراری دینو 156 F1 دارای یک سوراخ بینی دوقلو خاطره انگیز "شارک" و بدنه دم جذابی بود که موتور، گیربکس و کلاچ را در بر می گرفت.
نتیجه، فراری دینو 156 F1، از برخی جهات ناآشنا نبود: شاسی لوله‌ای فولادی و سیستم تعلیق مستقل جلو و عقب با جناغ‌های دوبل، فنرهای مارپیچ و شوک‌های لوله‌ای، و ترمزهای دیسکی دانلوپ در هر گوشه. این خودروی زیباتر با بدنه آیرودینامیک تر بود و در هر گوشه به ترمزهای دیسکی دانلوپ، سیستم تعلیق جدید و یک موتور 2474 سی سی V-6 مجهز بود. در کنار مدل‌های V-6 Dino که واقعاً در مسابقه شرکت می‌کردند، یک خودروی جدید به نام 158 F1 را آزمایش کرد. او در دو مسابقه دیگر با ماشین پیروز شد و ژیل ویلنوو در یک مسابقه پیروز شد زیرا فراری پس از لوتوس فورد در مسابقات قهرمانی سازندگان در جایگاه دوم قرار گرفت. این دو در اولین مسابقه ماشین جدید فراری، 312 T4، در آفریقای جنوبی برای سومین مسابقه فصل، 1-2 به پایان رسیدند. این در دومین روز تمرین برای گرندپری ایتالیا در ایمولا در ماه سپتامبر رونمایی شد و نیم ثانیه سریعتر از تنفس طبیعی تخت 12 312 T5 بود. بدنه بار دیگر اصلاح شد، اما علم به سرعت در حال تغییر اثرات زمینی فراتر از آنچه فراری می‌توانست با موتور تخت 12 خود انجام دهد، پیشرانه‌ای که عریض‌تر بود و بنابراین بسته‌بندی آن از نظر مدیریت جریان هوا از فورد-کازوورث V دشوارتر بود، فراتر رفته بود. -8 که آلن جونز و ویلیامز-فوردش را به قهرمانی رساند.
این نام نشان دهنده موتور 1.5 لیتری 8 سیلندر آن بود، یک نیروگاه V 90 درجه با قدرت 210 اسب بخار، که بیش از 10 درصد افزایش تولید را نسبت به F1 V-6 دارد. توسعه در طول زمستان برای چیزی که 126 C نامیده می شود ادامه یافت. این سنت فراری را تکرار کرد که یک قاب لوله با ورق آلومینیومی پوشانده شده بود، اما از یک V-6 1496 سی سی با دو توربوشارژر KKK آلمان، یک جفت اینترکولر و چهار سوپاپ نیرو می گرفت. در هر سیلندر او 65 درجه V-6 آن را با V-6 120 درجه قدرتمندتر تعویض کرد.
شاسی 126 C2 او از مواد کامپوزیتی تقویت شده توسط فیبر کربن همه تفاوت را ایجاد کرد، همانطور که یک موتور توربو حتی قدرتمندتر انجام داد. حتی در حالی که تیم در آن فصل با موفقیت کمی مسابقه می داد، فراری سخت در حال توسعه یک موتور توربو شارژ پیشرفته بود. و لوکا کوردرو دی مونتزمولو مدیر تیم شد و نیرویی فوق‌العاده برابر بود و بسیاری از دسیسه‌های سیاسی را که تیم را تحت فشار قرار داده بود از بین برد. اما این اقبال به سال 1962 ادامه پیدا نکرد. در نوامبر 1961، مارانلو تحت تأثیر سازمان بدنام پاکسازی قرار گرفت که در آن چیتی، مدیر تیم رومولو تاوونی و تعدادی دیگر شرکت را ترک کردند. در طول فصل رسمی فرمول یک، او و مدیر تیم یوجنیو دراگونی مدام در حال نبرد بودند. اما رانندگان ویلنوو و دیدیه پیرونی فرانسوی هرگز آن تیمی نبودند که جودی شکر و ویلنوو بودند.
وقتی پیرونی ویلنوو را از پیروزی در ایمولا بر خلاف دستورات تیم محروم کرد، آن دو دیگر هرگز صحبت نکردند. میشل آلبورتو ایتالیایی دو بار با آن پیروز شد، در کانادا و آلمان، و این تیم برای قهرمانی سازندگان پس از مک لارن-TAG دوم شد. فراری 312 F1 در سال 1969 موفق به کسب پیروزی نشد. پس از گرندپری ایتالیا، هشتمین مسابقه فصل 11 مسابقه، فراری به طور موقت از فرمول 1 کناره گیری کرد تا بر توسعه موتور جدید تخت 12 خود تمرکز کند. به طرز معجزه آسایی، لائودا بهبود یافت، و به طرز باورنکردنی، پنج هفته بعد در یک 312 T2 برای گرندپری ایتالیا بازگشت. در مجموع، فراری 312 T در 6 مسابقه از 11 مسابقه گذشته پیروز شد.
در مجموع، 312 تنها در سه مسابقه در چهار فصل F1 برنده شد. 312 T2 در سال 1977 بازگشت، و از دست دادن قهرمانی رانندگی توسط لائودا در سال 1976 اتفاقی به نظر می رسید. همین کافی بود که به فراری عنوان سازنده بیش از BRM داده شود و Surtees قهرمان مسابقات جهانی رانندگی شود، پنجمین راننده فراری که این کار را انجام می دهد. حتی در پیست سریع ریمز، جک برابهام به قدری سریع بود که فیل هیل و من را در ردیف اول جدول تقسیم کرد. سه پیروزی آرنو، یک پیروزی تامبی، و پایان‌های مداوم بالا کافی بود تا اسکودریا دومین قهرمانی متوالی سازنده‌ها را به دست آورد. فراری تنها خودروسازی نیست که چنین درجه بالایی از سفارشی‌سازی را ارائه می‌دهد – پورشه، برای مثال، برنامه مشابهی دارد – اما این چیزی است که از یک مارک مشهور به نوآوری، عالی و هیجان انتظار می‌رود. فقط از نظر بصری، می توانید ببینید که ما از تفاوت های بسیار کوچک در اندازه ها صحبت می کنیم، اما به خودی خود جالب است که این تغییرات وجود دارد. پایه فراری در سال 1978 312 T3 بود که تفاوت های مهمی را از T2 در آیرودینامیک و سیستم تعلیق جلو نشان می داد.
اگر از نوشتن این مطلب لذت بردید و مطمئنا می توانید اطلاعات بیشتری در مورد کارت ویزیت لوازم خانگی لطفا از صفحه ما بخواهید.
