شمارش معکوس برای تغییر در بسکتبال کالج زنان یک می سی سی پی…

پالو آلتو، کالیفرنیا – صبر کنید، یک دقیقه صبر کنید. قرار نیست چنین ناراحتی هایی اتفاق بیفتد، به خصوص در طول مسابقات بسکتبال NCAA در سمت زنان.

یکشنبه شب، در زمین مملو از خانه خود، یک تیم شماره 1 استنفورد که در مقابل یک جفت آمریکایی کاملاً آمریکایی قرار داشت، طوری بازی کردند که گویی در تلاش برای یادگیری اصول اولیه هستند – لایی آپ و پاس هوشمند، به نام دو.

می‌سی‌سی‌پی، تیم هشتمی که پر از نقل و انتقالات بود، زمین را در موج‌ها پرتاب کرد و تقریباً هر ضربه مهمی را زد و به نظر می‌رسید که یک بدن (یا سه یا چهار) روی هر کاردینالی که تلاش می‌کرد در نزدیکی سبد ضربه بزند، قرار می‌دهد.

می سی سی پی هرگز عقب نشینی نکرد. زمانی که استنفورد در نهایت در دو دقیقه پایانی نتیجه را به تساوی کشاند، پاسخ می سی سی پی این بود که دفاع را سخت تر کند و کاردینال را مجبور به چرخش کند. امتیاز نهایی: می سی سی پی در صدر، 54-49.

عجب بازی ای. چه لحظه ای برای بسکتبال زنان، جایی که رونق بازیکنان و تیم های با استعداد، همراه با تغییرات اساسی در ورزش های دانشگاهی، لایه های جدیدی از برابری رقابتی را اضافه می کند.

وقتی تمام شد، من تمام تیم می‌سی‌سی‌پی و مربی پرجوشش را تماشا کردم که در حالی که روی لوگوی کاردینال ایستاده بودند، در زمین می‌رقصیدند و عکس می‌گرفتند، مدت‌ها پس از اینکه اکثر هواداران تیم میزبان از Maple Pavilion خارج شده بودند.

بازیکنان استنفورد چشمان اشک آلود و مات و مبهوت مانده بودند. گارد هیلی جونز، یک تیم سوم کاملا آمریکایی، گفت: “فکر می کنم در شوک هستم.” او و هم‌تیمی‌اش کامرون برینک، یک تیم دوم کاملا آمریکایی در سال جاری، قهرمان NCAA در سال 2021 بودند.

اما شوک باعث نشد که جونز نگاهی گسترده تر داشته باشد. او در یک کنفرانس خبری اذعان کرد که این بازی معنایی عمیق‌تر از بسیاری از ناراحتی‌ها دارد.

او گفت: “ما از این که این اتفاق بیفتد متنفریم.” «اما در مورد بسکتبال زنان چیزهای زیادی می‌گوید که یک نفر هشتمی مانند اوله میس، همانقدر که آنها با استعداد هستند، داشته باشند.

این قطعاً رشدی برای بازی زنان است.»

گفتن اینکه چنین باختی نادر است، کم فروشی است، به ویژه در بسکتبال زنان، جایی که استعدادها معمولاً در اوج متمرکز شده اند و کمبود عمق در بازی اغلب در ماه مارس آشکار شده است. اما پس از آن دوباره دوشنبه شب اتفاق افتاد، زمانی که میامی نفر نهم ایندیانا، یک نفر شماره 1 را با نتیجه 70-68 در یک بازی دور دوم در زمین خانگی ایندیانا شکست داد.

از سال 1994، زمانی که تعداد تیم ها به 64 تیم افزایش یافت، تنها چهار نفر اول نتوانستند به مرحله یک هشتم نهایی مسابقات زنان راه یابند.

در مقابل، 20 نفر برتر در آن بازه زمانی نتوانستند به جمع 16 نفر نهایی مسابقات مردان راه یابند. آخرین قربانیان فقط هفته گذشته متحمل افتضاح شکست شدند: کانزاس که به آرکانزاس سقوط کرد، و پردوی برتر، که یکی از بزرگترین باخت‌ها در تاریخ NCAA را با تسلیم شدن به فرلی دیکنسون، رتبه شانزدهم، جذب کرد. براکت هیچ کس

وقتی از مربی می سی سی پی یولت مک فی-مک کوین در مورد معنای پیروزی تیمش در بسکتبال زنان پرسیدم، او در مورد استعداد رو به رشد صحبت کرد.

مک فی-مک کوین، 40 ساله، که یکی از معدود زنان سیاه پوستی است که تیمی را در این تورنمنت رهبری می کند و به خاطر انرژی بی وقفه اش مورد علاقه بازیکنانش است، گفت: “این چیزی بود که من به تیمم می گفتم.”

مک فی-مک کوین که بازیکنانش او را با نام کوچ یو می شناسند، گفت که مطمئناً تیمش را روی برد فیرلی دیکینسون مقابل پوردو در مسابقات مردان متمرکز کرده است. او گفت: «ما باید این را برای بازی زنان عادی کنیم،» و اشاره کرد که از نظر او، زنان اغلب برای مهار خودباوری خود شرطی می‌شوند، که می‌تواند کشتن حریفان مورد علاقه را بسیار دشوارتر کند.

مربی یو هیچ کمبودی در اعتماد به نفس ندارد. او تیم می سی سی پی را که در سال 2020 در کنفرانس جنوب شرقی بدون برد رفتند، چرخاند و در این سفر به صراحت گفت که او نماینده تغییر در بسکتبال زنان است.

او بدون تردید اعلام کرد که بخشی از نسل جدیدی از تازه واردان جوان و گرسنه است که برای همتایان افسانه ای مانند تارا واندرویر، مربی استانفورد احترام عمیقی قائل هستند، اما همچنین قصد دارند وضعیت موجود را متزلزل کنند. پس از اینکه تیمش روز جمعه یک تیم سخت گونزاگا را با 23 امتیاز شکست داد، با جسارت گفت: “من آینده بسکتبال زنان هستم.”

آینده بسیار متفاوت خواهد بود. بازی زنان به شکل لرزه‌ای در حال تغییر است.

توجه بیشتر رسانه های خبری هیاهوی بیشتر در استادیوم ها جمعیت با ظرفیت بیشتر

نیم قرن پس از عنوان IX، قانونی برجسته که به فرصت های بیشتری برای زنان و دختران در ورزش های دبیرستانی و کالج منجر شد، چندین نسل از بازیکنان زن این بازی را در سطح بالایی انجام داده اند و جریانی از استعدادها را به طور پیوسته بهبود می بخشند.

اخیراً، تغییرات در قوانین تأیید که به بازیکنان اجازه می دهد از مهارت های خود سود ببرند، بازی را تقویت کرده است. می سی سی پی یکی از تیم های زنان است که از گروهی بهره می برد که به هر بازیکن کمک هزینه می پردازد.

ده سال پیش، انتقال بازیکنان غیرمعمول بود. اکنون قوانین تغییر کرده اند و حرکت هنجار جدید است. معروف است که مربی یو می گوید که به درگاه نقل و انتقالات می رود، گویی در حال خرید از فروشگاه مواد غذایی است.

در دو فصل گذشته، او هشت بازیکن را از مدارس دیگر به خدمت گرفته است. یکشنبه شب در مقابل کاردینال، بسیاری نقش‌های مهمی را ایفا کردند، هیچ کدام بزرگ‌تر از میا تیلور، یک پاسدار درخشان که زمانی در ایالت رقیب می‌سی‌سی‌پی بازی کرد و تنها 3 امتیاز کسب کرد، اما تیمش را طوری هدایت کرد که گویی در حال اجرای یک سمفونی است.

آیا Ole Miss می تواند این نوع اجرا را در آخر هفته آینده تکرار کند؟

آیا سایر تیم های ضعیف می توانند آن را در مسابقات آتی NCAA تکرار کنند؟

بگذار امیدوار باشیم

بخشی از چیزی که مسابقات NCAA را بسیار عالی می‌کند، ترکیبی از ناراحتی‌های اولیه و پایان‌های آخر راند است، با شروع‌های صعودی که باد را از تیم‌های با رتبه‌های بالاتر حذف می‌کنند.

این نوع بازی ها در مسابقات مردان رایج بوده است. فکر کنید والپارایسو با رتبه سیزدهم، مدرسه‌ای که بسیاری از آمریکا درباره آن نشنیده‌اند، او می‌سی‌سی‌پی، بازیکن شماره 4، در آخرین نفس برایس درو در اولین دور مسابقات 1998 شکست خورد.

امیدواریم که تیم زنان می سی سی پی در راهپیمایی به استنفورد، بدون ترس و دلسردی در راه پیروزی، نشانه ای از چیزهای آینده باشد.

اما چه کسی می داند. پیش‌بینی آینده در ورزش اغلب یک کار احمقانه است، بنابراین پس از تماشای بازی هیجان‌انگیز یکشنبه از محوطه دادگاه، فقط این را می‌گویم:

بیشتر لطفا!