در کنار هم قرار دادن راه حل های موقت
دکتر گرووز گفت، برای کسانی که دوره ترک را پشت سر می گذارند، راه حل های زیادی برای کنترل افسردگی و خستگی که می تواند با سقوط آدرال همراه باشد، وجود ندارد. در این میان، حفظ عادات اولیه بهداشتی برای بیماران مهم است: هیدراته ماندن، خوردن غذاهای مغذی، خواب کافی.
دکتر دوبه گفت که بیمارانی که نمی توانند به داروهای خود دسترسی داشته باشند باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرند و برنامه های بازی را تنظیم کنند. برخی از پزشکان ممکن است تغییر به یک داروی ADHD دیگر مانند ریتالین یا ویوانس را توصیه کنند. اگرچه همه به هر دارویی به یک شکل پاسخ نمی‌دهند، و اغلب بیماران مارک‌های دیگر را امتحان کرده‌اند و به Adderall رضایت داده‌اند، زیرا عوارض جانبی کمتری دارد.
دکتر فابرت گفت: «وقتی داروی خود را پیدا کردید و با آن احساس خوبی داشتید، تغییر آن بسیار سخت است. منصفانه نیست که ما بیماران خود را در موقعیتی قرار دهیم که این تصمیمات را بگیرند.» او به بیماران توصیه می کند که در مورد آنچه که برای غلبه بر کمبود نیاز دارند فکر کنند – و اینکه آیا آزمایش یک داروی جدید ارزش خطر عوارض جانبی را دارد یا خیر.
بیماران برای حفظ تعادل ظاهری هر کاری که می توانند تلاش می کنند. تارین شوماکر، 34 ساله در جورجیا، قرص های خود را به دو نیم یا ربع تقسیم می کند – او گفت: “احساس می کنم دارم پناهگاه روز قیامت خود را آماده می کنم.”
آقای Kenneally به Adderall با نسخه طولانی تغییر کرد، که به نظر او کمتر موثر بود اما به او گفته شد که پیدا کردن آن آسان تر است. او همچنین قرص‌هایش را جیره‌بندی می‌کند و گاهی اوقات آخر هفته‌ها بدون دارو می‌رود تا به اندازه‌ای باشد که بتواند از پس کار بربیاید.
دکتر گرووز گفت که توقف مصرف آدرال یک عمل غیرمعمول نیست – برخی از بیماران «تعطیلات دارویی» می‌گیرند، حتی زمانی که کمبودی وجود ندارد، اما آنها باید این کار را فقط با مشورت با تجویزکنندگان خود انجام دهند. او گفت و فقط برخی از داروهای ADHD را می توان به نصف تقسیم کرد، بنابراین مهم است که قبل از انجام این کار با پزشک مشورت کنید.
دکتر فابرت گفت، همچنین می توانید با پزشک خود در مورد پخش دوزها یا مصرف دوز کمتر صحبت کنید. بیماران می توانند گزینه های غیر دارویی مانند درمان شناختی رفتاری را بررسی کنند یا به دنبال مربی برای افراد مبتلا به ADHD باشند.
دکتر فابرت گفت، مهم است که به خاطر داشته باشید که اینها راه حل های توقفی هستند، اما مسیری برای افراد برای رسیدن از نقطه A به نقطه B. “این برای همیشه نخواهد بود.”
