دهلی نو: پاکستان بارها و بارها به صندوق بین المللی پول (IMF) مراجعه می کند. تعداد قابل توجهی از 23 برنامه به وضوح نشان می دهد که پاکستان به عشق سخت صندوق معتاد است.
مرتضی سید، معاون سابق بانک دولتی پاکستان گفت: «در واقع، ما وفادارترین مشتری صندوق بین المللی پول هستیم.
آرژانتین با 21 برنامه در رتبه دوم قرار دارد.
به گزارش ژئو نیوز، سید گفت: «در مقابل، هند دوقلوی نیمه شب ما تنها هفت بار به صندوق بین المللی پول مراجعه کرده است و از زمان اصلاحات تاریخی Manmohan Rao در سال 1991 هرگز به صندوق بین المللی پول مراجعه نکرده است.
او افزود که 23 بار دویدن به اورژانس جهانی در 75 سال راهی برای اداره یک کشور نیست.
پاکستان امروز کمتر از 3 میلیارد دلار ذخایر ارزی دارد. ذخایر ما هرگز در تاریخ ما از 21 میلیارد دلار فراتر نرفته است. بنگلادش حدود 35 میلیارد دلار، هند حدود 600 میلیارد دلار و چین حدود 4 تریلیون دلار دارد. از اوایل دهه 1990، پاکستان دارایی داشته است. سید گفت: 11 برنامه صندوق بین المللی پول، بنگلادش سه برنامه داشته است، هند و چین هیچ برنامه ای نداشته اند.
اقتصاد پاکستان ماه‌هاست که در بحران بوده است، پیش از سیل‌های فاجعه‌بار تابستان. مدیحه افضل، اقتصاددان برای بروکینگز نوشت: تورم در حال شکستن است، ارزش روپیه به شدت کاهش یافته است و ذخایر خارجی آن اکنون کاهش یافته است و احتمال نکول را افزایش می دهد.
یک بحران اقتصادی هر چند سال یک بار در پاکستان رخ می دهد که ناشی از اقتصادی است که به اندازه کافی تولید نمی کند و بیش از حد هزینه می کند و بنابراین به بدهی خارجی متکی است. هر بحران متوالی بدتر می شود زیرا قبض بدهی بزرگتر می شود و پرداخت ها سررسید می شود. امسال، بی ثباتی سیاسی داخلی و فاجعه سیل آن را بدتر کرده است. یک عنصر خارجی مهم نیز در این بحران وجود دارد، با افزایش قیمت جهانی مواد غذایی و سوخت در پی جنگ روسیه در اوکراین. افضل گفت که ترکیب همه این عوامل شاید بزرگترین چالش اقتصادی را که پاکستان تا به حال به خود دیده است، بیان کرده است.
بر اساس گزارشی که در وال استریت ژورنال (WSJ) منتشر شده است، پاکستان باید تا سال 2025 73 میلیارد دلار را بازپرداخت کند.
کارشناسان می‌گویند که نمی‌تواند به این تعهد عمل کند، به این معنی که حتی اگر به برنامه صندوق بین‌المللی پول بازگردد، باز هم باید در مورد تجدید ساختار بدهی‌ها مذاکره کند. WSJ گزارش داد که چنین فرآیندی یک نوع پیش فرض است، زیرا شامل مذاکره در مورد بخشش بدهی و زمان بندی مجدد بازپرداخت است.
طبق قانون اساسی پاکستان، انتخابات باید تا ماه اکتبر برگزار شود، بنابراین هر گونه تغییر ساختار بدهی احتمالاً توسط دولت بعدی انجام می شود. برخلاف سریلانکا، نسبتاً کمی از بدهی این کشور به دارندگان اوراق قرضه خارجی بدهکار است و همین امر بازسازی را ساده تر می کند. WSJ گزارش داد که حدود یک سوم بدهی خارجی به متحد نزدیک چین بدهکار است.
چارلز رابرتسون، اقتصاددان ارشد جهانی در Renaissance Capital، یک بانک سرمایه گذاری در بازارهای نوظهور، گفت که بار بدهی پاکستان آن را در همان مقوله ای قرار می دهد که برخی از کشورهای در حال توسعه که قبلاً نکول کرده اند، مانند سریلانکا، و سایر کشورهایی که در معرض نکول هستند. WSJ گزارش داد، مانند مصر.
رابرتسون گفت: “پاکستان برای پشت سر گذاشتن این سال تلاش خواهد کرد. یک پیش فرض محتمل به نظر می رسد اما مشخص نیست.”
چین پاکستان – یکی از نزدیکترین متحدان خود، با روابط نظامی عمیق و رقیب مشترک در هند – را به عنوان ویترین سرمایه گذاری خود در کشورهای در حال توسعه انتخاب کرد. WSJ گزارش داد که پکن حدود 25 میلیارد دلار در اینجا برای جاده ها، نیروگاه ها و یک بندر هزینه کرده است.
(به جز تیتر، این خبر توسط کارکنان زی نیوز ویرایش نشده و از یک فید سندیکایی منتشر شده است)
