CNN
–
برای کمک به خنثی کردن خشونت بالقوه مدرسه، دانش‌آموزان و کارکنان باید مراقب برخی علائم هشداردهنده باشند – و احساس راحتی کنند که آنها را گزارش کنند.
مری الن اوتول، مامور ویژه سابق اف‌بی‌آی، که بیش از 20 سال در مورد تیراندازی در مدرسه مطالعه کرده است، می‌گوید: «عامه مردم واقعاً نمی‌دانند به دنبال چه چیزی بگردند».
سرنخ ها می توانند از ظریف تا آشکار متغیر باشند. اوتول گفت و دانش آموزان اغلب در بهترین موقعیت برای توجه به رفتار همکلاسی ها هستند.
در اینجا کارشناسان می گویند که دانش آموزان و مدارس باید به عنوان رفتار مزاحم تشخیص دهند – و آنچه باید انجام دهند:
تشخیص اینکه آیا دانش آموز ممکن است به آسیب فکر کند یا اینکه فقط تحریک پذیر، عصبانی یا گوشه گیر است، می تواند دشوار باشد.
ملیسا ریوز، مشاور ایمنی مدرسه، رئیس سابق انجمن ملی روانشناسان مدرسه، گفت: نکته کلیدی این است که مراقب تغییرات شدید در رفتار باشیم.
این تغییرات شدید می توانند به طرق مختلف ظاهر شوند.
برای برخی، رفتار بیرونی افزایش یافته است. بنابراین ما شاهد تشدید نارضایتی ها خواهیم بود. تشدید، به طور بالقوه، در خشم. ریوز گفت: ما شاهد تشدید مشکل در مدیریت احساسات آنها خواهیم بود.
دیگران ممکن است برعکس عمل کنند و بیشتر منزوی شوند.
ریوز گفت: “ما هنوز شاهد تغییرات قابل توجهی هستیم، اما ممکن است اکنون آنها شروع به عقب نشینی کنند.” «آنها دیگر با گروهی از دوستان تعامل ندارند. آنها شروع به صرف زمان بیشتری در اینترنت کرده اند.
ریوز گفت که اظهارات گسترده خصومت، مانند “من از همه متنفرم” یکی دیگر از پرچم های قرمز است.
اوتول، کارشناس سابق اف‌بی‌آی، می‌گوید تیراندازان مدرسه معمولاً قبل از اجرای برنامه‌هایشان اطلاعاتی درمورد نقشه‌هایشان درز می‌کنند.
«من تقریباً در هر موردی آن را دیده‌ام. و نشت بسیار خاص است زیرا تیرانداز قبل از انجام این کار در مورد کاری که قرار است انجام دهد صحبت می کند.
“آنها معمولاً تمام می شوند زیرا مجرم واقعاً در مورد کاری که قرار است انجام دهند هیجان زده است. برخی از مردم می گویند که این یک فریاد برای کمک است… اگر از قبل کشف شوند، می توان از آنها برای این منظور استفاده کرد.
اما برای کسانی که تمایل به خشونت دارند، «آنها آن را برنامه ریزی می کنند. در مورد آن فکر می کنند. آنها در مورد آن خیال پردازی می کنند. برای آن آماده می شوند. و تمام آن دوره زمانی که در آن انجام می شود، برای آنها بسیار خوشایند است. از آن لذت می برند.»
چند روز قبل از تیراندازی در مدرسه 2021 در آکسفورد، میشیگان، مظنون 15 ساله عکسی از یک اسلحه را در اینستاگرام منتشر کرد و با این شرح نوشت: «امروز زیبایی جدیدم را دریافت کردم. SIG SAUER 9mm،” دادستان اوکلند، کارن مک دونالد گفت.
ریوز گفت، این پست به خودی خود لزوماً دلیلی برای هشدار نیست. در میشیگان، ساکنان زیر 18 سال می توانند تحت شرایط خاصی اسلحه داشته باشند.
ریوز گفت: «با این حال، اگر این را با سایر عوامل خطر و/یا علائم هشدار دهنده همراه کنید، به خوبی می تواند نشانه نشت باشد.
دادستان گفت که صبح روز تیراندازی، یک معلم نقاشی مظنون را پیدا کرد که خشونت و عباراتی مانند “افکار به من کمک نمی کند”، “خون همه جا” و “زندگی من بی فایده است” را نشان می دهد.
ریوز گفت که این نقاشی نشانه واضحی از نشت است.
اوتول گفت، نشت همچنین می تواند مستلزم تثبیت تیراندازی های دسته جمعی قبلی باشد “تا جایی که معلم انگلیسی از آن مطلع باشد، دوستانشان در میز ناهار از آن مطلع شوند.”
اوتول گفت، در حالی که ممکن است یک پست نگران‌کننده در شبکه‌های اجتماعی یا یک نظر نگران‌کننده در کلاس نشان‌دهنده هیچ تهدیدی نباشد، هنوز هم ارزش دارد که به معلم یا مسئول مدرسه بگویید زیرا ممکن است دیگران نگرانی‌های بیشتری داشته باشند.
اوتول گفت: «به دانش‌آموزان و استادان آموزش دهید که رفتارهای با پرچم قرمز چیست… و آن را طوری بسازید که دانشجویان بتوانند با یک خط محرمانه تماس بگیرند.
برخی از مدارس از وب‌سایت‌ها یا برنامه‌ها برای گزارش نگرانی‌ها به صورت ناشناس استفاده می‌کنند. اوتول گفت، حتی یک دراپ باکس قدیمی و کارت‌های یادداشت نیز می‌توانند کار کنند.
اما هیچ مکانیزمی کار نخواهد کرد مگر اینکه دانش آموزان از استفاده از آن احساس راحتی کنند.
اوتول گفت: «شما باید به بدنه دانشجویی آموزش دهید که این تلاشی برای سرکوب کردن هم‌دانش‌آموز شما یا به دردسر انداختن هم‌شاگردی نیست.
او گفت: “ما برای پیشگیری تلاش می کنیم – بر اساس دانستن اینکه رفتارهای هشدار دهنده چیست، چگونه آنها را تشخیص دهیم و چگونه از مداخله مناسب به روشی عینی و دلسوزانه استفاده کنیم.”
صرف نظر از اینکه دانش‌آموزان چگونه نگرانی‌های خود را گزارش می‌کنند، آن پیام‌ها باید به طور فعال نظارت شوند و طبق توصیه‌های بهترین عملکرد از مرکز ارزیابی تهدیدات ملی سرویس مخفی ایالات متحده و وزارت آموزش ایالات متحده، اطلاعات باید در اختیار تیم ارزیابی تهدید مدرسه قرار گیرد.
ریوز گفت که در حالت ایده آل، هر مدرسه یا منطقه مدرسه باید یک تیم ارزیابی تهدید رفتاری با پروتکل هایی برای مدیریت تهدیدات احتمالی داشته باشد.
ریوز و همکارانش در مورد ارزیابی تهدید رفتاری نوشتند که تیم اصلی “باید شامل یک مدیر، حداقل یک متخصص بهداشت روان مدرسه (روانشناس مدرسه، مشاور مدرسه، مددکار اجتماعی مدرسه) و یک افسر منابع مدرسه (SRO) / مجری قانون باشد.” مدیریت در مدارس K-12.
فقط به این دلیل که یک دانش آموز برای ملاقات با یک یا چند عضو تیم فراخوانده می شود به این معنی نیست که دانش آموز دچار مشکل شده است.
ریوز گفت: “این برای تنبیه بودن طراحی نشده است.” “این یک فرآیند مداخله ای برای کمک گرفتن از آنها است. و از اعمال خشونت آمیز جلوگیری می کند.»
ریوز گفت که او و سایر روانشناسان مدرسه با دانش‌آموزانی که برنامه‌ریزی می‌کردند یا حتی شروع به جمع‌آوری مواد برای ایجاد آسیب کرده بودند، کار کرده‌اند.
اما وقتی مداخله و حمایت صورت می گیرد، بسیاری از دانش آموزان “دیگر تمایلی به آسیب رساندن به دیگران نداشتند.”
اغلب اوقات، زمانی که ما در حال انجام ارزیابی تهدید هستیم، متوجه می‌شویم که در خانه مورد سوء استفاده قرار گرفته است. یا اینکه یکی از والدین به خاطر خشونت خانگی دستگیر شده و آنها در زندان هستند. یا آن مادربزرگ که مراقب آنها بود و دوستش داشتند، به تازگی فوت کرده است. اکنون آنها احساس می کنند که هیچ کس را ندارند.
از طریق این فرآیند، ما اغلب عوامل استرس‌زا را شناسایی می‌کنیم که هیچ‌کس از آنها اطلاعی نداشت. و زمانی که بتوانیم مداخله کنیم، از تشدید آنها جلوگیری می کنیم.»
دانستن زمان مشارکت مجریان قانون یکی دیگر از نقش های مهم تیم ارزیابی تهدید است.
اگر فردی تهدیدی را انجام دهد اما مشخص شود که این تهدید درست نیست، سطح پایین یا گذرا نیست، مجری قانون احتمالاً نیازی به دخالت مستقیم نخواهد داشت. پرسنل مدرسه می توانند با اجرای فرآیند حل مشکل و/یا حل تعارض با دانش آموز و والدین کار کنند.» ریوز و همکارانش نوشتند.
با این حال، اگر تهدید مشروع باشد و اقدامات کاهشی لازم باشد، یک افسر SRO/ مجری قانون ممکن است در یک نقش مشاوره یا مستقیم مشغول شود. گزارش‌های مربوط به سلاح، تهدید به خشونت، و خشونت فیزیکی باید فوراً به مجریان قانون محلی گزارش شود.»
تیراندازی دسته جمعی در آکسفورد، میشیگان، سؤالاتی را در مورد اینکه آیا مدارس می توانند کوله پشتی یا کمد دانش آموز را جستجو کنند، ایجاد کرد.
دادستان اصلی گفت: ساعاتی قبل از حمله مرگبار، معلمی گزارش داد که نقاشی مظنون را مشاهده کرده است که شامل “یک تفنگ نیمه اتوماتیک با اشاره به کلمات “افکار من را متوقف نمی کنند” بود. او گفت که شامل نقاشی گلوله ای است که بالای آن عبارت «خون همه جا» نوشته شده بود، همراه با عبارت «زندگی من بی فایده است» و «دنیا مرده است».
ناظم ناحیه مدرسه گفت که دانش آموز “فوراً از کلاس درس خارج شد” و به دفتر مشاوران راهنمایی منتقل شد و در آنجا به مشاور گفت: “این نقاشی بخشی از یک بازی ویدئویی بود که او طراحی می کرد.”
دادستان گفت: در این ملاقات مظنون 15 ساله یک اسلحه در کوله پشتی خود داشت.
مرد مسلح بعداً در دادگاه اعتراف کرد که یک اسلحه را در کوله پشتی خود پنهان کرده و قبل از اینکه به سمت همکلاسی هایش شلیک کند، آن را در حمام بیرون آورده است.
ناحیه مدرسه به طور علنی نگفت که آیا کوله پشتی مظنون بازرسی شده است یا خیر.
ریوز گفت، مدارس می توانند یک کمد یا کوله پشتی را جستجو کنند، اگر “شک منطقی داشته باشند که به طور بالقوه نوعی سلاح یا چیزی وجود دارد که می تواند به عنوان سلاح استفاده شود.”
الی هونیگ، تحلیلگر ارشد حقوقی سی ان ان، گفت: «جستجوی یک کوله پشتی یا کمد برای یک مدرسه بسیار کم است. ما می دانیم که از سوی دادگاه عالی – این ظن منطقی است، که بسیار کم است.
دادستان سابق فدرال گفت: اما فقط به این دلیل که یک مدرسه می تواند کمد یا کوله پشتی را جستجو کند به این معنی نیست که مجبور است.
وقتی نکاتی وجود دارد که دانش آموز ممکن است باعث آسیب شود، اوتول گفت که بسیار مهم است که هم از دانش آموز و هم از والدین آنها در مورد اسلحه سؤالاتی بپرسید، مانند:
• آیا هر گونه سلاح گرم در خانه وجود دارد
• آیا آن اسلحه ها ایمن هستند یا خیر
• آیا دانش آموز ممکن است در غیر این صورت به اسلحه دسترسی داشته باشد یا خیر
اوتول گفت: اگر سطح بالایی از نگرانی وجود داشته باشد، و دانش آموز بگوید که به اسلحه دسترسی ندارد، “شما نمی توانید در آنجا توقف کنید.”
«اطلاعات خود گزارش‌دهی برخی از کمترین اطلاعات قابل اعتمادی است که می‌توانید داشته باشید. بنابراین، باید منابع دیگری را برای تأیید آنچه این شخص به شما می گوید، پیدا کنید.
او گفت: “بنابراین شما مطمئناً می خواهید به دنبال هر چیز دیگری باشید که ممکن است نشان دهد این شخص در حال تجربه افکار خشونت آمیز از نوعی است.” این بدان معناست که با والدین، معلمان و حتی مجریان قانون صحبت کنید تا ببینید آیا گزارشی از حوادث در خانه وجود دارد یا خیر.
ریوز گفت که مسئولان مدرسه نباید برای تعلیق یا اخراج دانش آموزی که ممکن است باعث آسیب شود عجله کنند.
او گفت: “غریزه انسانی اخراج دانش آموز از مدرسه است، اما این در واقع می تواند خطر را تشدید کند.”
ریوز و همکارانش نوشتند که جدا کردن دانش‌آموز از مدرسه یا اجتماعی شدن «می‌تواند احساسات را تشدید کند».
“علاوه بر این، قطع بیشتر ارتباط دانش آموز می تواند شکایت را افزایش دهد.”
بنابراین، تیم روانشناسان مدرسه نوشت: «این نوع پیامدها باید تنها پس از بررسی دقیق تیمی اجرا شوند و همیشه باید با مداخلات حمایتی همراه شوند.
از سوی دیگر، نظارت بر دانش آموز مورد نظر در مدرسه “فرصت آنها را برای تنها ماندن در خانه که در آن زمان بیشتری برای انجام تحقیقات و برنامه ریزی برای انجام عمل خشونت آمیز دارند، کاهش می دهد.”
ریوز گفت: «یکی از فعال‌ترین راه‌هایی که می‌توانیم افراد را در مراحل اولیه شناسایی کنیم این است که باید برنامه‌های پیشگیری بیشتری را در مدارس انجام دهیم.
اینها می توانند شامل برنامه های پیشگیری از قلدری، پیشگیری از خودکشی، حل تعارض و مدیریت خشم باشند.
ریوز گفت: «علاوه بر این، آگاهی و مشارکت والدین بسیار مهم است.
ما نیاز داریم که والدین از آنچه در زندگی فرزندشان می گذرد و آنچه ممکن است در اختیار دارند آگاه باشند. در حالی که ما به دانش‌آموزان و کارکنان مدرسه برای گزارش نیاز داریم، همچنین به مشارکت بیشتر والدین در خانه نیاز داریم و همچنین به آنها نیاز داریم که در مواقعی که فرزندشان با مشکل مواجه است، تماس بگیرند.»
در ماه اکتبر، پس از اینکه پلیس گفت یک مرد مسلح 19 ساله با تفنگ AR-15 به دبیرستان سابق خود در سنت لوئیس بازگشت و دو نفر را کشت، منطقه مدرسه اعلام کرد که قصد دارد ایمنی اسلحه را به برنامه درسی خود اضافه کند.
کلوین آدامز، سرپرست مدارس دولتی سنت لوئیس، گفت: «نه فقط خواندن، نوشتن، و حساب، بلکه خواندن، نوشتن، حساب و ایمنی اسلحه.
اوتول گفت: برای به حداکثر رساندن ایمنی مدرسه، هر کسی که یک علامت هشدار می بیند باید آن را گزارش کند.
او گفت در حالی که یک حادثه ممکن است باعث نگرانی جدی نشود، “شما فقط به آن نگاه نکنید.”
«این کلیت همه آن رفتارهاست. بنابراین ممکن است یک نفر در مورد نشتی بداند. ممکن است یک نفر بداند، “آره، شنیده ام که او به اسلحه دسترسی دارد.” و فرد دیگری ممکن است نگرانی جداگانه ای در مورد همان دانش آموز گزارش کند، اوتول گفت.
“بنابراین شما همه آنها را با هم جمع می کنید و می گویید “آها، حالا من واقعا نگران هستم” یا “نه، هیچ چیز دیگری در اینجا وجود ندارد.” اینجا چیزی برای دیدن نیست.»
ریوز گفت که دانش‌آموزان اغلب در بهترین موقعیت برای مشاهده پرچم‌های قرمز هستند – چه این سرنخ‌ها در رسانه‌های اجتماعی، در کلاس درس یا خارج از مدرسه باشد.
صادقانه بگویم، دانش‌آموزان بزرگ‌ترین چشم‌ها و گوش‌های ما هستند.»
