خربزه است یا خیار؟ این خربزه خیار است و خوشمزه است

جی تریسی فقط در تلاش بود تا مشکلی را حل کند: او می‌خواست شناسایی کند که کدام گونه خیار در توسان گرم و خشک، آریز، جایی که در سال 2009 زندگی می‌کرد، بهترین عملکرد را دارد.

خیارهای سنتی آنجا را زیاد دوست نداشتند، مخصوصاً در تابستان. و در حالی که او شانس بهتری با نوع ارمنی بلند و مستقیم داشت، اما دیوانه بافت آن نبود. چه چیز دیگری باید امتحان کند؟

پاسخ دادن به این سوال او را به سفر در زمان در تاریخ گیاه شناسی و فرهنگی که قدمت آن به مصر باستان بازمی گردد، کشانده است – و آقای تریسی را به یک پدر و مادری فداکار تبدیل کرده است که بیش از 50 نوع خیار دارد.

بسیاری از آنها از نظر شکل یا طعم شباهت کمی به مدل عمومی سوپرمارکت (Cucumis sativus) با پوست ضخیم و مومی آن دارند. آقای تریسی خود را عمیقاً در دنیای خربزه های خیار یافته است: انواع خربزه (Cucumis melo) که برای برداشت و خوردن نابالغ پرورش داده می شوند و از نظر ژنتیکی به طالبی یا عسلک بیشتر از خیار نزدیک هستند.

آقای تریسی گفت: “این خربزه ای است که مانند کدو سبز رشد کرده است – برای چیدن در جوانی و خوردن آن مانند خیار.” آنها از نظر گیاه شناسی خربزه و از نظر کشاورزی خیار هستند.

به نظر می رسد که “خیار” طیفی از موارد غیرعادی بیان شده در بین هر چیزی که با آن نام نشان داده شده است را پوشش نمی دهد، بیش از اینکه کلمه “گوجه فرنگی” تصویر هر گوجه فرنگی را تداعی می کند، گویی که همه آنها کره های یکنواخت قرمز هستند.

برخی از خربزه‌های خیار در مجموعه آقای تریسی – که در کنار انواع انتخابی C. sativus در فروشگاه آنلاین خیار او از سال 2019 ارائه می‌شوند – بلند و مانند مار پیچ خورده هستند. سایرین کره های کوچک بیضی شکل یا چاق مانند Carosello Tondo Massafra هستند که دارای گوشت سفت و دانه های کمی هستند. بسیاری از آنها جایی در این بین قرار می گیرند – مانند Fakous فلسطینی تقریبا سفید، با گوشت ریز بافت آن در میوه های شش یا هفت اینچی.

پوست نازک تر خربزه خیار – بدون نیاز به لایه برداری – ممکن است صاف، برآمده یا کدر، پوشیده از ظریف ترین کرک ها، و سبز تیره یا کم رنگ، نزدیک به سفید باشد. (یکی از آنها، Pupuneddhra Bianca با میوه های سفید، ممکن است با تولید گهگاه میوه های سبز تیره در برخی از انگورها، پرورش دهندگان را شگفت زده کند.)

نکته برجسته از تنوع خربزه های خیار در مراقبت او: “آنها هرگز تلخ نیستند و همیشه برای هضم آسان هستند.”

ایجاد اتصالات خیار

آقای تریسی، 44 ساله، معلم دوره گرد ناشنوایان برای اداره آموزش شهرستان خود، اکنون کمتر از یک ساعت در شمال سانفرانسیسکو، در فیرفیلد، کالیفرنیا، با همسر و چهار نوجوانش زندگی می کند – و یک یخچال اضافی مملو از پوند. از دانه خیار موروثی بیشتر آن از تغییرات خیار معمولی نیست، بلکه از خربزه های خیار است.

این انبار دانه نشان دهنده نتاج یک شکار گنج است که آقای تریسی را به شکل آنلاین دوستی بین المللی، به ویژه در منطقه آپولیا در جنوب شرقی ایتالیا، دیده است. او همچنین با بذردارهای ماجراجوی آمریکایی مانند شبکه پرورش آشپزی و شبکه مزرعه آزمایشی ارتباط داخلی برقرار کرده است، و مقالات تحقیقاتی مبهم بی‌شماری در مورد Cucurbitaceae و همچنین کتاب‌های درسی در مورد رشد و ذخیره بذر خوانده است.

او همچنین برای درخواست بذر به بانک ژن محصولات کشاورزی وزارت کشاورزی ایالات متحده رفته است. یافته‌های اخیر در آنجا: خیار بسیار مقاوم به خشکی آیرا بومی راجستان، هند، که تمایز عجیبی در تولید شیره صورتی مایل به قرمز دارد که قرمز را خشک می‌کند. چه کسی می توانست مقاومت کند؟

در طول راه، او خیارهایی پیدا کرده است که در شرایط مختلف باغ مقاومت می کنند. و او خود را در کمپینی پیدا کرده است، همانطور که گفته است: “برای کمک به مردم در کشف خیارهایی که همیشه اینجا بوده اند.”

ساده سازی تاکسونومیک تاگل

آقای تریسی گفت که اولین نمونه های C. sativus در ادبیات یا نقاشی هایی که در مورد آنها آموخته است مربوط به حدود سال 1300 است، پس از اینکه این گونه در مسیری تجاری از هند به اروپا راه یافت. هر گونه اشاره خیار قبل از آن احتمالاً به C. melo است که احتمالاً تاریخچه خود را به مصر بازمی‌گرداند. او گفت که این بدان معناست که “در متون کتاب مقدس، ما در مورد خربزه خیار صحبت می کنیم.”

خربزه‌های خیار مانند یک تاک خیار پرخاشگر – که نباید با خربزه‌های ترش یا کوکاملون مکزیکی مرسوم (Melothria scabra)، نوعی کوکوربیت دنیای جدید اشتباه گرفته شود – کمی از نظر طبقه‌بندی پیچیده هستند.

آقای تریسی گفت که یک باغبان به سادگی می تواند آنها را به این صورت برش دهد: خیارهای بلند مانند خیار ارمنی و نزدیکترین خویشاوندان آن وجود دارند که “بسیاری از جهان آن را خربزه مار می نامند.” آن‌ها در گروه flexuosus (C. melo var. flexuosus) هستند و عموماً روی گیاهانی می‌روند که عادت درختکاری دارند، مانند لایت ارمنی، یک تولیدکننده بسیار اولیه با پوست کمی شیاردار.

کوتاه‌ترها که در طول قرن‌ها بیشتر در جنوب ایتالیا کشت می‌شوند، C. melo var هستند. چت که معمولاً کاروسلو نامیده می شود و بیشتر به شکل بوته ای است. داستان از این قرار است که این نام، به معنای چرخ و فلک، توسط یک شرکت بذر اعطا شده است که می‌خواهد نسخه‌ای ساده‌تر از گویش محلی برای کاروسینو، شهر کوچکی که اولین کشت آن‌ها بوده است، داشته باشد.

محبوب ترین خیار آقای تریسی Carosello Leccese راه راه است که پوست آن با نوارهای خالدار و تیره مشخص شده است. میوه های چهار تا شش اینچی آن بافتی ترد اما لطیف و طعم کمی شیرین دارند.

آنچه مهم است: همه خربزه های خیار از همان ابتدا هوس گرما می کنند. آقای تریسی بذر را در یک حوله کاغذی مرطوب و تا شده درون یک کیسه پلاستیکی در دمای حدود 80 درجه جوانه می‌زند. هنگامی که بذر جوانه زد، هر نهال را در یک بلوک خاک یا سلولی از مخلوط شروع بذر در گلخانه خود – یا بیرون، در زمین، اگر هوا کاملاً گرم شده باشد، پیوند می دهد.

در انتهای فصل، مگر اینکه برای بذر رشد کنید، او توصیه می‌کند برای بهترین خوردن، زودتر بچینید – و به جای طول میوه، قطر میوه را هدایت کنید. میوه‌های استوانه‌ای شکل، مانند بسیاری از خربزه‌های کاروسلو و همچنین خربزه‌های مار، بهتر از یک و نیم تا دو اینچ هستند. با Carosellos گرد، سه تا چهار اینچ ایده آل است.

او گفت: «می‌توانید اجازه دهید کمی بیشتر بماند، اما کیفیت در آن حالت بهتر است.»

یک دهکده طول می کشد

ردیابی، پرورش و فروش خیارهای تاریخی یک طرح سریع ثروتمند شدن نیست و دقیقاً یک پروژه حیاط خلوت نیست. این بیشتر یک عمل ایمان و اشتیاق است. (و برای اینکه این یک سرگرمی غیرمعمول به نظر برسد، دو سرگرمی جدی قبلی آقای تریسی – پرورش خزندگان و سپس دعا کردن آخوندک – دست به دست می‌شوند.)

او گفت: «این همه کار عشقی است. «عشق به افرادی که از آن زمان به بعد گذشتند، و قدردانی از همه چیزهایی که برای توسعه هر گونه تنوع فردی از سر گذراندند. عشق برای هر گونه ای که من سرپرستی می کنم. و مهمتر از همه، عشق به کسانی که همچنان میراث این خیارها را ادامه می دهند و آنها را به اشتراک می گذارند.»

تنها بخشی از باغ سبزی حیاط خلوت او به اندازه 10 در 20 فوت به اندازه کافی آفتابی است که مناسب این کار باشد. و به هر حال، خیارها گونه های بی بند و باری هستند که اگر در نزدیکی گونه دیگری از همان گونه کاشته شوند، تمایل به گرده افشانی متقاطع دارند (معمولاً با کمک زنبورها) که ژنتیک را گل آلود می کند.

آقای تریسی گفت: “چه این گونه ها میوه های کوتاه یا بلند تولید کنند.” “اگر قرار بود آنها را در کنار هم رشد دهید، آنها عبور می کردند.”

جداسازی برای تولید بذری ضروری است که برای تایپ کردن درست باشد، و این هدف اوست: ردیابی، تثبیت و توزیع نسخه های معتبر این قطعات زنده تاریخ.

هر گونه ای که او می خواهد برای یک محصول تازه بذر رشد دهد – حدود یک دوجین در سال – بنابراین به فضای خاص خود نیاز دارد. این تنها به لطف دوستانی که در باغ های خود و از طریق قراردادهای کوچک با کشاورزان مجاور جا باز کرده اند، ممکن شده است.

همانطور که هر محصول به تدریج میوه تولید می کند، آقای تریسی فرآیند انتخاب را آغاز می کند، تا مشخص کند کدام گیاهان ویژگی های منحصر به فردی را که آن گونه را در طول تاریخ آن مشخص کرده است، نشان می دهد – فرآیندی که می تواند چندین نسل طول بکشد. او یک میوه از هر گیاه را در تست طعم قرار می دهد تا کیفیت خوردن آن را ارزیابی کند و سایر صفات مورد نظر را یادداشت می کند، گیاهانی را که بریده نمی شوند (یا آنهایی که علائم بیماری را نشان می دهند) می کشد و بهترین ها را برای بلوغ می گذارد.

Saving Seed: Adventures in the Man Cave

دفتر مرکزی شرکت Cucumber Shop در جایی است که همسر آقای تریسی، ملانی، مرد را غار می نامد – یک بار خشک در اتاق خانواده که در آن سفارشات را بسته بندی می کند، میوه را برای دانه ذخیره می کند و سپس آن را پردازش می کند.

او گفت: برای برداشت بذر خربزه باید میوه‌ها را رها کرد تا در مسیر تاک از مرحله خوردن گذشته، «به‌گونه‌ای که شبیه خربزه شوند».

او گفت که او میوه را داخل یک مکان خشک و خنک می‌آورد تا بماند «تا زمانی که بوی واقعاً میوه‌ای پیدا کند». هر کدام را از طول برش می دهیم تا به دانه ها برسد، دانه ها را در آبکش می شوییم تا تفاله آن شسته شود و سپس کاملا خشک می شوند و در یخچال قرار می گیرند.

در حالی که آقای تریسی هنوز یک مرد نسبتاً جوان است، او از قبل به آینده فکر می کند. به عنوان بخشی از تضمین آینده ای پایدار برای این گونه های گرامی، برخی از دانه ها به کاتالوگ های دیگر می روند و از آنجا به مزارع و باغ های مشتریان خود می روند. Uprising Seeds در ایالت واشنگتن، با علاقه خاصی به انواع سنتی ایتالیایی، کاروسلو لچسه سبز روشن را سرپرستی می کند. Hoss Tools، در جورجیا، و San Diego Seed Company، در کالیفرنیا، هر دو تعدادی را فهرست می کنند.

هنگامی که مشتریان آنها یک خربزه خیار را امتحان می کنند، آقای تریسی مطمئن است که برای خرید بیشتر بازخواهند گشت، همان کاری که کشاورزان بازار محلی که گونه های غیرمعمول او را پرورش می دهند، انجام داده اند.

او گفت: «مشتریان آن‌ها آن را می‌بینند و می‌گویند، «اوه، این متفاوت است» و آن را امتحان می‌کنند. و سپس آنها دیگر خیارهای دیگر را نمی خواهند.

مارگارت روچ خالق وب سایت و پادکست است راهی به باغو کتابی به همین نام.

برای به روز رسانی ایمیل هفتگی در مورد اخبار املاک و مستغلات مسکونی، اینجا ثبت نام کنید.