رقم 100 میلیون نفری که شامل فرار از درگیری، خشونت، نقض حقوق بشر و آزار و شکنجه می شود، توسط آژانس پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) در ماه مه اعلام شد و فیلیپو گراندی، رئیس این آژانس، آن را به عنوان “یک رکورد که هرگز نباید” توصیف کرد. تنظیم شده اند».
این رقم از حدود 90 میلیون نفر در سال 2021 افزایش یافته است. شیوع خشونت یا درگیری های طولانی، عوامل کلیدی مهاجرت در بسیاری از نقاط جهان از جمله اوکراین، اتیوپی، بورکینافاسو، سوریه و میانمار بوده است.
هزاران مهاجر ناامید به اروپا به عنوان یک مقصد ترجیحی نگاه می کردند، زندگی خود را در دستان قاچاقچیان انسان قرار می دادند و سفرهای خطرناکی را در سراسر دریای مدیترانه آغاز می کردند.
اغلب اوقات این سفرها به تراژدی ختم می شد.
بدتر شدن شرایط برای مهاجران در یمن
اکنون بیش از هفت سال از آغاز درگیری طولانی در یمن، بین ائتلاف حامی دولت به رهبری عربستان سعودی و شورشیان حوثی و متحدانشان می گذرد. این یک فاجعه انسانی بود و بیش از 4.3 میلیون نفر را مجبور به ترک خانه های خود کرده است.
در ماه مه، آژانس مهاجرت سازمان ملل متحد (IOM) و شاخه کمک‌های بشردوستانه اتحادیه اروپا (ECHO) اعلام کردند که تلاش‌ها را برای پاسخگویی به نیازهای بیش از 325000 آواره ناشی از درگیری، از جمله مهاجران و جوامعی که آنها را میزبانی می‌کنند، افزایش می‌دهند.
کریستا روتنشتاینر، رئیس هیئت IOM در این کشور گفت: «وضعیت برای مهاجران در یمن، به ویژه زنان، که در شرایط وخیم یمن با کنترل کمی بر زندگی خود زندگی می‌کنند، بدتر می‌شود».
با وجود وضعیت وخیم یمن، این کشور همچنان مقصد و گذرگاه مهاجرانی است که کشورهای شاخ آفریقا را ترک می کنند.
به محض ورود، مسافران با سفرهای خطرناکی روبرو می شوند که بسیاری از آنها به سمت شمال در مسیر کشورهای خلیج در جستجوی کار حرکت می کنند.
آنها اغلب مجبور می شوند از خطوط مقدم محلی عبور کنند و در معرض خطر نقض شدید حقوق بشر، مانند بازداشت، شرایط غیرانسانی، استثمار، و انتقال اجباری قرار گیرند.
دورنمای کمی برای بازگشت امن به سوریه
در سوریه، جنگ در حال حاضر به مدت 11 سال زندگی را متحول کرده است: نزدیک به پنج میلیون کودک متولد شده در سوریه هرگز کشور را در آرامش نشناختند.
بیش از 80000 سوری اردوگاه بزرگ زعتری در اردن را خانه می نامند: بسیاری از آنها ممکن است مجبور شوند در آینده قابل پیش بینی خارج از کشور خود بمانند.
دومینیک بارتش، نماینده کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در امان، پایتخت اردن، در ماه جولای گفت: «چشم انداز بازگشت در حال حاضر امیدوارکننده به نظر نمی رسد». ما محیطی را در سوریه نمی بینیم که برای بازگشت مساعد باشد.»
به طور کلی، اردن میزبان حدود 675000 پناهجوی ثبت شده از سوریه است و بیشتر آنها در شهرها و روستاهای آن در میان جوامع محلی زندگی می کنند: تنها 17 درصد در دو کمپ اصلی پناهندگان، زعتری و ازرق زندگی می کنند.
روهینگیا به فرار از میانمار ادامه می دهد
بیش از پنج سال پیش، صدها هزار روهینگیا پس از یک عملیات نظامی آزار و اذیت، خانه های خود را در میانمار ترک کردند. تقریباً یک میلیون نفر در کمپ وسیع کاکس بازار در آن سوی مرز در همسایگی بنگلادش زندگی می کنند.
در ماه مارس، سازمان ملل متحد جدیدترین طرح واکنش خود را آغاز کرد و خواستار دریافت بیش از 881 میلیون دلار برای پناهندگان و جوامع همسایه (بیش از نیم میلیون بنگلادشی) شد که به شدت به کمک‌ها وابسته هستند.
امسال، روهینگیا به ترک میانمار ادامه داد و بسیاری تلاش کردند از دریای آندامان، یکی از مرگبارترین گذرگاه‌های آبی در جهان عبور کنند.
هنگامی که گزارش شده است که بیش از ده ها مهاجر از جمله کودکان در ماه مه در دریا در سواحل میانمار جان خود را از دست دادند، ایندریکا راتوات، مدیر آسیا و اقیانوسیه آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد، گفت که این تراژدی نشان دهنده احساس ناامیدی است که روهینگیا هنوز در کشور احساس می کند. .
«استاندارد دوگانه» در برخورد با پناهندگان اوکراینی
10 ماه پس از تهاجم روسیه به اوکراین که در 24 فوریه آغاز شد و به نظر می رسد احتمالا تا سال 2023 ادامه خواهد داشت، ارقام آژانس پناهندگان سازمان ملل نشان می دهد که تا دسامبر، بیش از 7.8 میلیون پناهنده اوکراینی در سراسر کشور ثبت شده است اروپا.
بلافاصله پس از شروع درگیری، آژانس های سازمان ملل متحد برای ارائه پشتیبانی بسیج شدند. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد برای حمایت از مقامات ملی، پاسخ پناهندگان را با همکاری آژانس ها و شرکای سازمان ملل متحد هماهنگ کرد.
برای مثال، در کشور همسایه لهستان، کارکنان از مقامات در ثبت نام پناهندگان و ارائه اسکان و کمک به آنها حمایت کردند.
فیلیپو گراندی از کشورهای اروپایی به دلیل تمایل آنها برای پذیرش اوکراینی ها، که اکثریت آنها به دنبال سرپناه در کشورهای همسایه بودند، تمجید کرد، اما ابراز تاسف برای کشور و شهروندانش کرد.
از هم پاره شد
«خانواده‌ها به طرز بی‌معنای از هم پاشیده شده‌اند. متأسفانه، تا زمانی که جنگ متوقف نشود، همین امر برای بسیاری دیگر صادق خواهد بود.»
با این حال، وقتی صحبت از برخی از اعضای جوامع اقلیت می شد، این سخاوت روحی همیشه مشهود نبود. در ماه مارس، آقای گراندی از تبعیض، نژادپرستی و خشونتی که با آن مواجه بودند صحبت کرد.
آقای گراندی در سخنرانی خود در روز جهانی رفع تبعیض نژادی گفت که آژانس پناهندگان سازمان ملل شاهد “واقعیت زشتی است، که برخی از سیاه‌پوستان و قهوه‌ای‌ها که از اوکراین فرار می‌کنند – و دیگر جنگ‌ها و درگیری‌ها در سراسر جهان – به این واقعیت زشت عمل نکرده‌اند. رفتاری مشابه با پناهندگان اوکراینی داشت.
نگرانی های آقای گراندی در ماه جولای توسط گونزالس مورالس، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق بشر مهاجران تکرار شد. آقای مورالس مدعی شد که رفتاری دوگانه با پناهندگان در لهستان و بلاروس وجود دارد، به ویژه در مورد افراد آفریقایی تبار و سایر اقلیت های نژادی و قومی.
در اتیوپی، میلیون‌ها نفر به دلیل درگیری‌های مسلحانه در منطقه تیگری که در 3 نوامبر 2020 بین نیروهای ملی اتیوپی، نیروهای اریتره، نیروهای آمهارا و دیگر شبه‌نظامیان از یک طرف و نیروهای وفادار به جبهه آزادی‌بخش خلق تیگرایان در منطقه آغاز شد آواره هستند. دیگر.
در پایان سال جاری، به نظر می‌رسید که یک آتش‌بس شکننده با میانجی‌گری بین‌المللی با بازگشت کمک‌ها به مناطق درگیر در شمال که برای ماه‌ها غیرقابل دسترس بود، همراه با بسیاری از آنها که برای بازسازی زندگی از هم پاشیده خود به خانه بازگشتند، برقرار بود.
در ماه ژانویه، آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد هشدار جدی داد که به دلیل وخامت شرایط، پناهندگان در منطقه برای به دست آوردن غذا، دارو و آب تمیز به اندازه کافی با مشکل مواجه هستند و در صورت بهبود وضعیت در خطر مرگ هستند.
بوریس چشیرکوف، سخنگوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، گفت: «وضعیت ناامیدکننده در این اردوگاه‌ها نمونه بارز تأثیر کمبود دسترسی و تدارکات است که میلیون‌ها آواره و غیرنظامیان دیگر را در سراسر منطقه تحت تأثیر قرار می‌دهد».
پناهندگان نیز خود را در معرض حمله مستقیم قرار دادند: برای مثال، در ماه فوریه، هزاران اریتره ای مجبور به فرار از اردوگاهی در منطقه آفار، پس از هجوم مردان مسلح، سرقت وسایل و کشتن ساکنان شدند.
تا ماه اوت، آژانس‌های سازمان ملل درخواستی فوری برای کمک به بیش از 750000 نفری که به دنبال پناهندگی در اتیوپی بودند، ارائه کردند. برنامه جهانی غذا هشدار داد که اگر این بودجه را دریافت نکند، بسیاری از پناهندگان چیزی برای خوردن نخواهند داشت.
هزاران نفر در تلاش برای رسیدن به اروپا با قایق جان خود را از دست می دهند
تعداد افرادی که در تلاش برای رسیدن به اروپا با قایق جان خود را از دست دادند یا مفقود شدند بین سال‌های 2022 تا 2021 دو برابر شد و به بیش از 3000 نفر رسید. این آمار وحشتناک توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ماه آوریل منتشر شد.
شبیا مانتو، سخنگوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در نشست خبری منظم در ژنو به خبرنگاران گفت: «بیشتر گذرگاه‌های دریایی در قایق‌های بادی مملو، غیرقابل دریانوردی و بادی انجام شد که بسیاری از آنها واژگون یا تخلیه شدند که منجر به تلفات جانی شد.»
این امر بسیاری را از قرار دادن خود در معرض خطر قابل توجهی با تلاش برای عبور از دریا منصرف نکرد. تنها در یک تلاش، در ماه مارس، حداقل 70 مهاجر در سواحل لیبی کشته یا مفقود شدند، که نقطه عزیمت بسیاری از گذرگاه‌ها است.
در ماه آگوست، زمانی که یک قایق در نزدیکی جزیره کارپاتوس یونان در ماه آگوست غرق شد، ده‌ها کشته گزارش شد و در سپتامبر، بیش از 70 جسد در پی غرق شدن یک کشتی در سواحل سوریه پیدا شد.
امید به آینده ای روشن تر؟
در میان تراژدی و مشکلاتی که بسیاری با آن مواجه بودند، حداقل یک پرتو نور وجود داشت که در ماه دسامبر گزارش شد.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) اعلام کرد که دولت‌ها در سراسر جهان حدود 1.13 میلیارد دلار، که یک رقم بی‌سابقه است، برای فراهم کردن راه نجات برای افرادی که به دلیل جنگ، خشونت و نقض حقوق بشر آواره شده‌اند، متعهد شده‌اند.
آقای گراندی گفت: “در نتیجه درگیری ها، وضعیت اضطراری آب و هوا و سایر بحران ها، آوارگان در سراسر جهان با نیازهای بی سابقه ای روبرو هستند.” خوشبختانه، کمک کنندگان سخاوتمند کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در این روزهای سخت به حمایت از آنها ادامه می دهند و امیدی برای آینده ای روشن تر ایجاد می کنند.
