در یک میز نزدیک صحنه، جشن‌ها روی برچسب‌های مقوایی برای خانم اونو پیام‌هایی نوشتند و میخک‌های سفید و آینه‌های دستی اندازه دکمه‌ای را برداشتند که در یک طرف آن نوشته شده بود: «تکه صبح برای یوکو اونو». بعد از این مراسم، آقای وارد و خانم بارتون یک کیسه سفید پر از پیام ها را به ورودی خدمات داکوتا، خانه آپارتمانی بزرگ مشرف به پارک مرکزی که از سال 1973 اقامتگاه اصلی خانم اونو بوده است، تحویل دادند.
پاسکال پریچ، عکاس 51 ساله، در پیام تولد خود به این هنرمند گفت: «ما همه در ستارگان می رقصیم» به زبان فرانسوی، زبان مادری اش، نوشته است. از او خواسته شد منظورش را از آن توضیح دهد، او گفت: «این اولین چیزی بود که به ذهنم رسید.»
آقای پریچ ادامه داد: “من فقط کارهای یوکو و یوکو را دوست دارم.” او مانند مرغ مگس خوار است که قطره کوچک آب را به آتش جنگل غول پیکر می برد. و حیوان به او می گوید: “کاری که تو انجام می دهی بیهوده است.” و مرغ مگس خوار می گوید: “نه، من فقط وظیفه خودم را انجام می دهم.”
جسی پاریس اسمیت، نویسنده و نوازنده، که دختر خواننده، ترانه سرا و نویسنده پتی اسمیت و همسر فقیدش، نوازنده فرد «سونیک» اسمیت است، نیز پیامی نوشت. خانم اسمیت، 35 ساله، گفت: “من گفتم، “یوکو یک جنگجوی واقعی امید، صلح و عشق برای همه ما است.” وقتی به او فکر می کنم، به این حقایق جهانی شگفت انگیز فکر می کنم. ممکن است به نظر خنده دار یا نازک به نظر برسد، اما به شدت مورد نیاز است، و او همه این چیزها را در خود جای داده است.»
جک واترز، هنرمند 68 ساله، گفت که “گریپ فروت”، مجموعه اشعار آموزشی خانم اونو در سال 1964، یک “قطعه مهم برای من” بود، علیرغم این واقعیت که او زمانی که برای اولین بار با آن آشنا شد واقعاً آن را درک نکرد. نوجوان او گفت: «فکر می‌کنم یوکو بیشترین تأثیر خود را بر طرفداران بیتلز گذاشت، اما من در خانواده‌ای بزرگ شدم که در آن هنر و فرهنگ زیادی وجود داشت، بنابراین او را به خاطر آثار هنری‌اش می‌شناختیم».
