مکانی را برای ساختن چیزها تصور کنید: یک اتاق ساده، با وسایلی که نیاز دارید، و نور ایده آلی که هرگز خیلی روشن نیست. این همان چیزی است که پاتریک مک‌دوناف، نقاش و کارگردان خلاق، زمانی که در خانه‌ای به سبک مزرعه‌داری که در بخش اسپرینگز در شرق دور لانگ‌آیلند با شریک زندگی‌اش، مایکل برست، که مدیریت گل‌های رودخانه هادسون در منهتن را اداره می‌کند، زندگی می‌کرد، رویای آن را داشت. مک‌دوناف این خانه آخر هفته را در سال 1996 خرید، اما زمانی که زوج شروع به گذراندن زمان بیشتری در آنجا کردند در طول همه‌گیری، احساس کرد که به مکانی اختصاصی نیاز دارد که بتواند، به گفته او، «به هم ریخته» مناظر پر جنب و جوش خود را با گواش و گواش بسازد. رنگ روغن
آنها همچنین می‌خواستند جایی برای پارک ماشینشان، یک Chevy Impala Super Sport کانورتیبل ۱۹۶۶ به طول تقریباً ۱۸ فوت. با تحقیق در گاراژهای سفارشی آنلاین، این زوج کار یک زوج دیگر به نام‌های مکس وورل و ججون یونگ، دو معمار 40 ساله را کشف کردند که پس از ملاقات در دوره فارغ‌التحصیلی دانشگاه ییل، شرکت Worrell Yeung را در سال 2015 تأسیس کردند. چندین سال پیش در ایالت بالا. نیویورک، آنها یک ضمیمه مینیمالیستی تحت تأثیر ژاپنی‌ها و اسکاندیناوی‌ها با فضایی برای استراحت مشتریانشان – و ذخیره فورد برانکو قدیمی خود ساخته بودند. این دقیقاً همان چیزی بود که برست 62 ساله و مک داناف 67 ساله برای خود تصویر کردند.
اگر آن یکی شبیه انباری به نظر می رسید، این یکی بیشتر شبیه یک کابین است – یک سازه دو طبقه 800 فوت مربعی (فضای پارکینگ، با گرمایش از کف تابشی، در زیر است؛ آتلیه نقاشی، بالا) که به طرز فریبنده ای پیچیده بود. ساختن. یونگ می گوید: «این یک موضوع مشترک در کار ما است. ما زمان و تلاش زیادی را صرف می کنیم تا به نظر برسد که اینطور نیست.» اول، معماران مجبور بودند مجوزهایی را در ایست همپتون، که به گفته ورل، «استودیوی هنرمند» بسازید، در آن جا که به شدت سخت‌گیر است، می‌گرفتند، باید ثابت کنید که هنرمند هستید. پیمانکاران همچنین اجازه جابجایی یا آسیب رساندن به درختان را نداشتند، که آنها را مجبور کرد تا ساختمان 13 و نیم در 30 فوتی را در محوطه ای کوچک در مقابل خانه اصلی قرار دهند. اکنون از طریق یک سرسرا به استودیو متصل است، نمای بیرونی آن با تخته های افقی از کاج سیاه رنگ پوشیده شده است که کل اقامتگاه را متحد می کند. تمام دیوارهای داخلی جدید – حتی آنهایی که در اتاق پودر طبقه پایین قرار دارند، با رنگ آبی ایو کلاین – از تخته چندلای توس دانه نرم بالتیک ساخته شده اند.
اما بزرگترین چالش در طراحی ذاتی بود: یک روبان 360 درجه از پنجره‌های بلند چهار فوتی که به صورت افقی کل استودیو را به دو نیم می‌کند، گویی سقف قله آن تمیز بریده شده و سپس با شیشه دوخته شده است. مک‌دوناف می‌گوید، این اثر که با مهندسی ستون‌های پشتیبان فولادی تقریباً نامحسوس نازک در راستای ستون‌های پنجره به دست می‌آید، به اتاق 12 فوتی حسی شناور و بی‌وزنی، «مثل یک ابر» می‌دهد، به ویژه به این دلیل که سقف سفید رنگ شده است. پنجره ها چهار فوت از زمین فاصله دارند، به اندازه ای بلند هستند که وقتی در استودیو می نشینید به سختی می توانید همسایه ها را ببینید. چه تو می توان مخروطی‌ها، پرندگان و نهر تغذیه‌شده از اقیانوس هستند – دقیقاً چیزهایی که اولین بار مک‌دوناف را برای نقاشی به اینجا کشاند، و همچنین هنرمندانی مانند جکسون پولاک، ویلم دی کونینگ، هلن فرانکتالر و جین فریلیچر را در طول سال‌ها به این منطقه جذب کرد. فریلیچر یک بار گفت: «وقتی در لانگ آیلند بیرون می روم، باید چشم بند ببندم تا از چشم انداز دوری کنم. “این همان هوایی است که فرد تنفس می کند.”
